Muziek, gevoel en herinneringen

Ik plaatste dit stukje songtekst van Ed Sheeran op Instagram. De eerste regels van 'Thinking out loud', een liedje dat me aan het huilen maakt. Ik vroeg welke nummers bij anderen dit gevoel oproepen. En ik kreeg enorm veel reacties. Ik vertel je graag wat muziek met mij doet.

Zo bijzonder wat muziek kan oproepen. Bij mij soms een gevoel dat hoort bij een bepaalde periode in mijn leven. Vaak niet eens een concrete herinnering, maar meer het gevoel dat ik toen had.

Ik schreef hier al eens over mijn dierbare vriend Arthur, die veel te jong overleed. Een van mijn fijnste herinneringen aan hem was toen we samen op de HBO-V, de opleiding tot verpleegkundige, zaten. Lang geleden. Hij woonde in een dorp vlakbij Breda en haalde mij op als we naar school moesten. In mijn beleving was het altijd zomer en warm. Arthur reed het liefst op blote voeten, vond hij fijn. We draaiden dan -met de raampjes helemaal open, want airco had hij niet in zijn oude autootje-  een bandje van Clouseau en het nummer 'Verlangen' blèrden we luidkeels mee. We kunnen allebei absoluut niet zingen, maar dat gevoel van vrijheid en verlangen zal me altijd bijblijven.

Toen hij pas was overleden, kon ik het heel lang niet meer horen, het deed te veel pijn. Ook het nummer 'Memory' van Elaine Page uit de musical Cats en het lied 'De steen' van Paul de Leeuw heb ik heel lang niet geluisterd. Hij had ze uitgezocht voor zijn uitvaart. Maar weer een tijd later heb ik ze helemaal grijs gedraaid. Ze hielpen me het verdriet verwerken en maakten dat hij weer even bij me was. Ik vind het zo bijzonder dat muziek dat met je kan doen.

De allereerste klanken van Toto's 'Africa' brengen me onmiddellijk terug naar de zolder bij een vriendin en de kalverliefde die ik jaren had voor haar oudere broer. Zo gaaf dat ik het vorige week live hoorde tijdens het Totoconcert in Tilburg. Ik was echt weer even op die zolder.

Als ik 'Cherish' van Kool and the gang hoor, zit ik meteen weer op de kamer van een vriendin van de middelbare school. We waren met vier vriendinnen en hadden daar een supergezellige logeerpartij met veel lol en ontboezemingen.

Met 'De meeste dromen zijn bedrog' van Marco Borsato en 'In nije dei' van de Kast ben ik weer aan het werk in het psychiatrisch centrum waar ik mijn eerste echte baan had na mijn opleiding. De opwinding van het opzetten van een nieuwe afdeling en al het geleerde in de praktijk brengen. En het werken met leuke nieuwe collega's die nog een team moesten gaan vormen.

En 'The gambler' van Kenny Rogers zal voor altijd verbonden zijn met mijn revalidatie. Het kostte me veertien weken voordat ik hem helemaal foutloos kon meezingen :-)

Als ik me onrustig voel of mijn hoofd te vol zit, brengen de eerste klanken van 'You're my best friend' van Don Williams me onmiddellijk tot rust. Echt meteen, in de eerste seconden al schiet ik in de zenstand. Zo fijn. Voor wie het ook wil ervaren: hier is je kans!

Tijdens mijn revalidatie leerde ik hoe belangrijk het is om weer te leren voelen. En muziek is hierbij voor mij een heel belangrijk hulpmiddel. Als muziek voorheen een verdrietig gevoel bij me opriep stopte ik dat weg door een andere zender of cd op te zetten. Maar tegenwoordig zet ik hem wat harder en laat ik het gevoel helemaal toe. Dat is niet altijd makkelijk, maar het helpt me om te voelen. En dat is goed. Omdat ook de fijne gevoelens veel meer binnenkomen als je hart een beetje openstaat.