donderdag 18 februari 2016

Muziek, gevoel en herinneringen

Ik plaatste dit stukje songtekst van Ed Sheeran op Instagram. De eerste regels van 'Thinking out loud', een liedje dat me aan het huilen maakt. Ik vroeg welke nummers bij anderen dit gevoel oproepen. En ik kreeg enorm veel reacties. Ik vertel je graag wat muziek met mij doet.




Zo bijzonder wat muziek kan oproepen. Bij mij soms een gevoel dat hoort bij een bepaalde periode in mijn leven. Vaak niet eens een concrete herinnering, maar meer het gevoel dat ik toen had.

Ik schreef hier al eens over mijn dierbare vriend Arthur, die veel te jong overleed. Een van mijn fijnste herinneringen aan hem was toen we samen op de HBO-V, de opleiding tot verpleegkundige, zaten. Lang geleden. Hij woonde in een dorp vlakbij Breda en haalde mij op als we naar school moesten. In mijn beleving was het altijd zomer en warm. Arthur reed het liefst op blote voeten, vond hij fijn. We draaiden dan -met de raampjes helemaal open, want airco had hij niet in zijn oude autootje-  een bandje van Clouseau en het nummer 'Verlangen' blèrden we luidkeels mee. We kunnen allebei absoluut niet zingen, maar dat gevoel van vrijheid en verlangen zal me altijd bijblijven.


Toen hij pas was overleden, kon ik het heel lang niet meer horen, het deed te veel pijn. Ook het nummer 'Memory' van Elaine Page uit de musical Cats en het lied 'De steen' van Paul de Leeuw heb ik heel lang niet geluisterd. Hij had ze uitgezocht voor zijn uitvaart. Maar weer een tijd later heb ik ze helemaal grijs gedraaid. Ze hielpen me het verdriet verwerken en maakten dat hij weer even bij me was. Ik vind het zo bijzonder dat muziek dat met je kan doen.

De allereerste klanken van Toto's 'Africa' brengen me onmiddellijk terug naar de zolder bij een vriendin en de kalverliefde die ik jaren had voor haar oudere broer. Zo gaaf dat ik het vorige week live hoorde tijdens het Totoconcert in Tilburg. Ik was echt weer even op die zolder.


Als ik 'Cherish' van Kool and the gang hoor, zit ik meteen weer op de kamer van een vriendin van de middelbare school. We waren met vier vriendinnen en hadden daar een supergezellige logeerpartij met veel lol en ontboezemingen.

Met 'De meeste dromen zijn bedrog' van Marco Borsato en 'In nije dei' van de Kast ben ik weer aan het werk in het psychiatrisch centrum waar ik mijn eerste echte baan had na mijn opleiding. De opwinding van het opzetten van een nieuwe afdeling en al het geleerde in de praktijk brengen. En het werken met leuke nieuwe collega's die nog een team moesten gaan vormen.

En 'The gambler' van Kenny Rogers zal voor altijd verbonden zijn met mijn revalidatie. Het kostte me veertien weken voordat ik hem helemaal foutloos kon meezingen :-)


Als ik me onrustig voel of mijn hoofd te vol zit, brengen de eerste klanken van 'You're my best friend' van Don Williams me onmiddellijk tot rust. Echt meteen, in de eerste seconden al schiet ik in de zenstand. Zo fijn. Voor wie het ook wil ervaren: hier is je kans!


Tijdens mijn revalidatie leerde ik hoe belangrijk het is om weer te leren voelen. En muziek is hierbij voor mij een heel belangrijk hulpmiddel. Als muziek voorheen een verdrietig gevoel bij me opriep stopte ik dat weg door een andere zender of cd op te zetten. Maar tegenwoordig zet ik hem wat harder en laat ik het gevoel helemaal toe. Dat is niet altijd makkelijk, maar het helpt me om te voelen. En dat is goed. Omdat ook de fijne gevoelens veel meer binnenkomen als je hart een beetje openstaat.

9 opmerkingen:

  1. Wat leuk om te lezen Brigit. Zo verschillend als mensen kunnen zijn. Herinneringen ophalen met muziek, kleuren of geuren. Of alleen cognitief beredeneren (en ja, dat ben ik;-( ) Maar jouw nummers zijn een mooie herinnering.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bijzonder hè, wat muziek met je kan doen. Maar inderdaad ook geuren of geluiden. Als ik een duif hoor zit ik meteen weer op de logeerkamer bij opa en oma waar de ramen rammelden als er een vrachtwagen voorbij reed...

      Verwijderen
  2. Wat schrijf je toch leuk en herkenbaar. Dat moet een moeilijke tijd zijn geweest toen je vriend overleed. Zeker op die leeftijd, je staat nog aan het begin van alles en we denken onsterfelijk te zijn, helaas is de waarheid soms hard. Ik kan mij voorstellen wat de muziek van jullie samen je eerst heel erg tegenstond, de emotie is dan nog te groot. Later biedt het juist troost, mooi is dat he. Dat muziek dat allemaal kan oproepen.
    Als kind was ik veel op mijn kamertje aan het knutselen, kleuren, dagboeken schrijven en muziek aan het luisteren. Mijn eigen wereldje. Mijn eerste LP was van ABBA geloof ik, en dan playbacken met haarborstel voor de spiegel, haha.
    Later kreeg ik een radio-casetterecorder en raad eens: hij leeft nog steeds, staat bij mij man op kantoor en hij gebruikt hem nog iedere dag. Grappig he. Wat heb ik daar veel bandjes mee opgenomen en afluisteren op een walkman 's avonds stiekem in bed. Ik hoor nu net Mister Mister op de radio, ook zo'n nummer wat ik grijs heb gedraaid. Sommige bandjes heb ik zelfs nog, met reclame er door omdat de timing van opnemen niet altijd lukte! En Erik de Zwart op de achtergrond.
    Mijn eerste echte vriendje had ik toen ik 16 was en hij was gek van Lionel Richie. Dus als ik bij hem was draaiden we dat de hele dag. Heerlijke zwijmelmuziek.
    Veel stille onbeantwoorde liefdes had ik daarvoor gehad, ik was nogal van de verlegen soort. Maar die muziek uit die tijd maakt veel los, dan ben je er gewoon weer even, in dat kamertje met mijn dagboek, haha.
    Cock Robin met: When your heart is weak, is het nummer wat veel werd gedraaid toen ik mijn man leerde kennen. En Earth Wind en Fire, met Land of Fantasy, kan ik nog steeds helemaal meezingen.
    En mijn eerste vakantie alleen met vriendinnen naar Spanje!
    Toen werd er in de discotheken Dancing in de Dark gedraaid van Bruce Springsteen en Foreigner met I want to know what love is, ook zo'n meezinger!
    Aan het eind van het jaar is het altijd top 2000 en dat vind ik heerlijk...al die nummers van toen!
    Fijn dat je dit met ons wilde delen, ik denk dat het het voor veel mensen herkenbaar is.
    Liefs, Marianne.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dankjewel voor je lieve reactie Marianne. En voor het delen van jouw herinneringen. Ik zie je daar zitten met je bandjes. Ook hier zijn ze nog! Ik draai ze in de caravan. Met allemaal oude reclames ertussen en inderdaad kakelende dj's. Geweldig wat dat altijd weer oproept. En dat je precies weet in welke zin het bandje stopt en afslaat... :-)

      Verwijderen
  3. mooi geschreven Brigit! wat fijn dat muziek je helpt bij je gevoelens. en wat knap dat je dat ook durft te delen met ons! lieve groetjes esther

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ja muziek kan helen, helpen bij verdriet maar evenzeer je hart uit je lijf doen springen van geluk.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hoi Gittepetit, Ook je blog gevonden. :) Het gekke is dat ik bij mij geen berichtjes zie staan, weet jij hoe dit werkt? Groetjes en een fijne dag! Mirjam

    BeantwoordenVerwijderen

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.